Αλωπεκία ή αλλιώς η γνωστή σε όλους μας τριχόπτωση είναι η απώλεια των τριχών της κεφαλής ή και του σώματος, κατά τόπους. 

Υπάρχουν δύο τύποι αλωπεκίας:

• η ουλωτική, όπου ο θύλακας της τρίχας καταστρέφεται ολοσχερώς και δεν είναι δυνατή η επανέκφυσή της
• η μη ουλωτική, όπου ο θύλακας της τρίχας δεν καταστρέφεται ολοσχερώς και η ανάκτηση/ επανέκφυση της τρίχας, με τη σωστή πάντα, θεραπεία μπορεί να πιθανή. 

Η αλωπεκία μπορεί να εκδηλωθεί είτε εξαιτίας κληρονομικών παραγόντων είτε εξαιτίας κάποιας πάθησης αλλά και εξαιτίας ψυχολογικών παραγόντων. Αξίζει φυσικά να σημειωθεί ότι μία απώλεια 50-100 τριχών ημερησίως είναι φυσιολογική και δεν χρειάζεται να μας ανησυχεί, πιστεύοντας ότι πάσχουμε από αλωπεκία.. Ωστόσο καλό είναι πάντα, όταν παρατηρούμε ξαφνικά συμπτώματα απώλειας τριχών που στο παρελθόν δεν είχαμε, να απευθυνθούμε στον δερματολόγο μας για να κάνει την απαραίτητη διάγνωση.

Ας εντρυφήσουμε όμως περισσότερο στον όρο αλωπεκία και ας δούμε πιο αναλυτικά τις δύο μορφές της.

Τι είναι η μη ουλωτική αλωπεκία?

Στην μη ουλωτική αλωπεκία συναντάμε συνήθως τις παρακάτω μορφές:

Ανδρογενετική αλωπεκία: Η γνωστή σε όλους μας φαλάκρα, είναι πολύ συχνή στους άνδρες και αρκετά συχνή και στις γυναίκες. Η ανδρογενετική αλωπεκία προκαλείται κυρίως από γενετικούς και ορμονικούς παράγοντες και στους άνδρες ξεκινάει συνήθως από τους κροτάφους με επέκταση προς το άνω τμήμα της κεφαλής, ενώ στις γυναίκες ξεκινάει από το άνω τμήμα της κεφαλής. Οι θεραπεία της ανδρογενετικής αλωπεκίας στοχεύει στην επιβράδυνση του ρυθμού απώλειας των τριχών και τη μερική επανέκφυσή τους και τα φάρμακα που χορηγουν οι δερματολόγοι είναι τοπικά σκευάσματα/lotion μινοξιδίλης και αγωγή per os (φιναστερίδη). Φυσικά πολλοί ακολουθούν και χειρουργικές θεραπείες, όπως εμφύτευση μαλλιών ή μεταμόσχευση.

Γυροειδής αλωπεκία: Η αυτοάνοση αυτή πάθηση, πολλές φορές εμφανίζεται παράλληλα και με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως θυρεοειδίτιδα και λεύκη. Η γυροειδής αλωπεκία εμφανίζεται ως περιγεγραμμένη απώλεια τριχών, συχνότερα στα μαλλιά αλλά και στα γένια, στα φρύδια, στις βλεφαρίδες και στο σώμα. Η θεραπεία της εξαρτάται πάντα από διάφορους παράγοντες, όπως είναι η ηλικία, και πραγματοποιείται τοπικά ή με ενέσιμα φάρμακα, όπως κορτικοστεροειδή, μινοξιδίλη, ανθραλίνη, αναστολείς καλσινευρίνης κ.α

Αναγενής & τελογενής τριχόρροια: Οι δύο αυτοί τύποι αλωπεκίας αποτελούν μορφές διάχυτης μη ουλωτικής αλωπεκίας και απορρέουν από ποικίλα αίτια όπως οξείες λοιμώξεις, βαριές χειρουργικές επεμβάσεις, ψυχολογικούς παράγοντες, έντονο παθολογικό stress, διαταραχές και ανισορροπία διαφόρων μεταλλικών στοιχείων, ορμονικές διαταραχές,τοπικές φλεγμονώδεις καταστάσεις και λήψη φαρμάκων (χημιοθεραπείες). Η θεραπεία για αυτούς τους δύο τύπους αλωπεκίας γίνεται με την αποκατάσταση των ιχνοστοιχείων που είναι σε έλλεψη, με την ενίσχυση των τριχών με την βοήθεια αντιοξειδωτικών ουσιών και ενίοτε με την χορήγηση μινοξιδίλης.

Τί είναι ουλωτική αλωπεκία?

Η ουλωτική αλωπεκία είναι η μορφή εκείνη, όπου ο θύλακας της τρίχας καταστρέφεται ολοσχερώς και διακρίνεται σε τρείς τύπους:

• Πρωτοπαθής ουλωτική αλωπεκία: Σε αυτή τη μορφή εντοπίζονται συχνότερα οι μορφές αλωπεκίας οι οποίες προκαλούνται από τις δύο ασθένειες, τον δισκοειδή δερματικό ερυθηματώδη λύκο και τον θυλακικό λειχήνα. Η θεραπεία σε αυτές τις δύο περιπτώσεις γίνεται συνήθως αφού πρώτα πραγματοποιηθεί μία βιοψία για τη διάγνωσή τους.
• Δευτεροπαθής ουλωτική αλωπεκία: Σε αυτή τη μορφή ουλωτικής αλωπεκίας κατατάσσονται συνήθως παθήσεις που καταστρέφουν το δέρμα του τριχωτού, συμπαρασύροντας και τους θύλακες της τρίχας, όπως τραυματισμοί, σοβαρές λοιμώξεις του δέρματος, νεοπλασίες, ειδικές αναπτυξιακές διαταραχές και κληρονομικές παθήσεις. Η αποκατάσταση των παραπάνω παθήσεων γίνεται κυρίως χειρουργικά, ώστε να μειωθεί η επέκταση της εκάστοτε επιφάνειας της αλωπεκίας.
• Κληρονομική νόσος

Το μόνο βέβαιο είναι πως εξαιτίας της πολυπλοκότητας της αλωπεκίας, η διάγνωση πρέπει να γίνεται άμεσα από εξειδικευμένους δερματολόγους, ώστε να χορηγήσουν με τη σειρά τους τη σωστή θεραπεία στην ασθενή.